درخت انجیر معمولی از زمان‌های قدیم کشت می‌شده است و در مناطق خشک و آفتابی دارای خاک عمیق و تازه و در نقاط صخره‌ای با ارتفاع تا ۱۷۰۰ متر بالاتر از سطح دریا، به صورت وحشی رشد می‌کند.
انجیر معمولی خاک نسبتاً متخلخل و با زهکشی آزاد را ترجیح می‌دهد و می‌تواند در خاک دارای مواد مغذی اندک رشد کند. برخلاف سایر گونه‌های انجیر، انجیر معمولی همیشه به گرده‌افشانی توسط زنبور یا از درخت دیگر نیاز ندارد، اما می‌توان توسط زنبور انجیر این درخت را برای تولید بذر گرده‌افشانی کرد.
میوه انجیر برای نرم کردن سینه و روده و دارای خاصیت ویژه‌ای می‌باشد. انجیر تازه منبع غنی بتاکاروتن و ویتامین ث است که در جلوگیری از ابتلا به سرطان کاربرد دارند. جوشانده انجیر در التهاب دستگاه تنفسی و غرغره کردن آن برای گلو درد و سرماخوردگی مفید بوده و عفونت‌های لثه را نیز درمان می‌کند. خوردن انجیر تازه و خشک سبب لینت مزاج شده و یبوست مزمن را درمان می‌کند و در طب جدید شربتی از آن برای رفع بیماری‌های یبوست کودکان تهیه شده‌است.